Epilog

Bardzo proszę każdego o komentarz. Chociaż zwykła . lub :), chciałabym wiedzieć ile was zostało ze mną do końca.

"Bo, gdy nadchodzi koniec wszystko w końcu jest dobrze."


- Harry – jęknęłam zniecierpliwiona – Nadal nie wiem, dokąd idziemy. I czemu zasłoniłeś mi oczy?

- Cierpliwości, Ronnie – Zaśmiał się. – Już prawie jesteśmy na miejscu.

- Jeśli marnujesz mój czas to –

- Nie denerwuj się tak. Uważaj krawężnik – ostrzegł mnie. – Jeszcze tylko kawałek, obiecuję.

- Mówiłeś, tak dziesięć minut temu. – Nie odzywał się już, a ja, co raz bardziej chciałam wiedzieć, gdzie zostaję prowadzona. Nie lubiłam niespodzianek, ale Styles potrafił być bardzo przekonujący, jeśli chciał.

- Jesteśmy – ogłosił.

- Mogę już zdjąć tą durną opaskę?

- Nie, jeszcze nie – weszliśmy do jakiegoś pomieszczenie i dopiero wtedy chłopak pozwolił mi odkryć oczy. Staliśmy w nieznanym mi salonie w jakimś obcym domu. Rozglądałam się po przyjemnie wyglądającym wnętrzu i czekałam na wyjaśnienia od Harry’ego.

- Co tu robimy?

- Więc ja już muszę lecieć, a ty idź tymi schodami na górę. Pierwsze drzwi po lewo.

- Czekaj! Nie możesz mnie tu zostawić – nie rozumiałam nic z tego. Styles uciekł, a ja stałam nie wiedząc, co ze sobą zrobić. Westchnęłam wkurzona i postanowiłam wejść na górę tak jak kazał. Znalazłam drzwi, o których mówił i weszłam do pomieszczenia, do którego prowadziły.

Znalazłam się w sypialni. Wielkie łóżko obrzucone płatkami róż było pierwszym, co zobaczyłam. Obok stał stolik, na którym stał szampan i dwa kieliszki.

- Hej – podskoczyłam słysząc głos Louisa.

- A więc to był twój pomysł? – Spojrzałam na niego z uśmiechem. – Co to za dom?

- Podoba ci się? – Skinęłam głową.

- Bardzo.

- To dobrze, bo kupiłem ten dom – otworzyłam usta ze zdziwienia i nie wiedziałam, co powiedzieć – Kupiłem go dla nas – pisnęłam i podbiegłam do niego. Przytuliłam go mocno, żeby po chwili pocałować jego usta.

- Kocham cię, Louis.

- A ja kocham ciebie, Ronnie.

_____________________________________

Tak to Louis przyleciał do Ronnie, do Ameryki :)

A, więc to koniec. Jezu tak trudno rozstać mi się z tą historią. To było/jest moje pierwsze opowiadanie, które postanowiłam opublikować i zżyłam się z nim. Wiem, że ostatnimi czasy zaniedbywałam Was, ale było o trochę spowodowane świadomością, że każdy kolejny rozdział zbliza mnie do końca.

Chciałabym bardzo Wam podziękować za wsparcie i wszystkie miłe komentarze, które bardzo mnie motywowały.

Dziękuje za 161 449 tyś. wejść oraz za te, które jeszcze przybędą, dziękuje za 1033 komentarze oraz te, które przybędą i za to, że byliście ze mną mimo wszystko.

To koniec naszej podróży z Don't let me go oraz 2 częscią czyli Let her go, ale serdecznie zapraszam Was na moje drugie opowiadanie, które publikuje na wattpadzie: Endless Love

 Kocham was bardzo bardzo mocno xx