Rozdział 18

"Nie obchodzi mnie co ludzie mówią, gdy jesteśmy razem. Wiesz, że chcę być tym, który przytula Cię, gdy śpisz"

Leżąc na łóżku, sufit wydawał się naprawdę ciekawym obiektem. Najedzona po obiedzie i spłakana po rozmowie z Lydią wypoczywałam brzuchem do góry. Och, tak dobrze usłyszeliście spłakana, ta nasza krótka rozmowa na skype uświadomiła mi jak bardzo za nią tęsknie. Opowiedziałam jej również o mnie i Lou, a ona piszczała przynajmniej pięć minut z przerwą na powiedzenie: „kiedy tak szybko dorosłaś, Ronnie?”.

Cieszę się, że mam przy sobie tak wspaniałą przyjaciółkę. I chociaż na początku nie lubiłyśmy się, a nawet szczerze nienawidziłyśmy to teraz dzieliłyśmy się każdą myślą.

Z Birds poznałyśmy się w pierwszej klasie. Przyszła do szkoły w połowie drugiego semestru, przenosząc się do nas z Oklahomy, a jej akcent od początku mnie irytował (teraz oddałabym wszystko, żeby móc go słuchać codziennie). Była pewną siebie siedmiolatką, która już pierwszego dnia zalazła mi za skórę siadając na moim miejscu w sali, tuż obok Roberta McCalley’a, mojej pierwszej miłości. Oczywiście on musiał spodobać się także jej. Od tamtej pory zaczął się wyścig do jego serca.

Dopiero pod koniec czwartej klasy zaczęłyśmy się tolerować. Pani Brooks od biologii wyznaczyła mi ją, jako partnerkę do projektu. Chcąc nie chcąc musiałyśmy spędzać ze sobą czas minimum dwa razy w tygodniu przez miesiąc.

Na początku szóstej klasy byłyśmy już nierozłączne, i to przez głupi incydent z Kevinem z ostatniej ławki. Klasowy klown i chuligan, który kiblował już drugi rok. Kiedy Lydia miała usiąść na swoim miejscu w ławce on chciał odsunąć jej krzesło, a wtedy wchodzę ja i ratuję całą sytuację. Teraz wspominając tamten dzień śmieję się jak opętana.

-Przeszkadzam?- Tomlinson wszedł do pokoju.

-Jasne, że nie.- Podszedł bliżej i położył się obok mnie. Po jego minie, mogłam stwierdzić, że jeszcze nie do końca ocknął się po imprezie.

-Mam pewną propozycję.- Zaczął, a ja już się bałam. Jeśli to znowu jeden z któryś jego genialnych pomysłów to osobiście się poddaję.- Co powiesz na trzecią randkę?

-Haczyk?- Podniosłam brwi tak, że złączyły się w jedną.

-Prawdopodobnie kąpielnagowjeziorze.- Powiedział szybko, przez co nie zrozumiałam kompletnie nic.

-Możesz powtórzyć?

-Kąpiel nago w jeziorze i spanie w lesie.- Czy to możliwe czy Louis Tomlinson właśnie się czerwieni?

-Znów się w to bawimy? Nie wydaję Ci się to nudne? Wiesz, te całe spełnianie życzeń prawie, co drugi dzień?

-Myślałem, że Cię uszczęśliwiam. Zaplanowałem już wszystko.

-Czemu mam wrażenie, że nie mówisz tylko o randce?- Zmienił pozycję na bardziej wygodną. Coś w jego zachowaniu mnie niepokoiło.

-Tak jakby… całkiem przypadkowo oczywiście… ja… no, wiesz… zaplanowałem resztę Twoich dni tutaj.- Podrapał się po karku zakłopotany, a jego twarz miała taki wyraz, że nie umiałam się gniewać.

-Każdy?

-Noooo.- Wyciągnął.

-Przedstawisz mi ten plan? Musi być zajęta każda godzina, bo parę punktów na liście zostało, a ja jestem tu jeszcze przez tydzień.- Tak jakby czekając na to pytanie, od razu sięgnął do kieszeni i wyjął świstek papieru. Wyprostował go i przysunął do oczu.

-Tak, wiem. Niestety nie udało mi się spełnić wszystkich i raczej nie uda, ale…

-Ale?

-Dokończymy je jak wrócisz.

-To miała być wakacyjna lista.

-Zaczęliśmy w połowie wakacji, musimy odebrać drugą.- To chyba było logiczne.- A więc dzisiaj.- Zaczął czytać z kartki.- To jest 23 sierpień kąpiemy się i śpimy w lesie, 25 sierpnia mamy dzień Louisa i Veronic, czyli połączyłem to i wyszło Louronic.- Zaśmiał się jakby to był żart godny pochwały.- Czyli wszystkie drobne punkciki. A potem, jeszcze nie wiem, kiedy dokładnie przebierzemy Cię za chłopaka i, żeby było ciekawiej, złamiemy Nickowi serce.- Patrzyłam na niego trochę zdziwiona. Ja w roli geja-podrywacza to coś nowego. Nie spodziewałam się takiego pomysłu po takim dziecku jak on.

-Cudownie.- Powiedziałam z sarkazmem.- Mam coś do powiedzenia?

-Nie e.- Jeszcze bardziej zaczął przypominać pięciolatka. Chciałam mieć chłopaka, a nie małego chłopca na wychowanie.

-Sama nie wiem, Lou.

-Och no dalej, Ver. Będzie fajnie. A jak przyjedziesz następnym razem to wkradniemy się na czerwony dywan! Może nawet pokażą to w telewizji i to nie tylko w Anglii.- Przerwał na chwilę.- A co z wystąpieniem w teledysku? Już nawet mam pewną gwiazdę na oku.- Całą siłą woli, jaka miałam, starałam się oprzeć temu urokowi. Wszystko, co do tej pory zaplanował szatyn miało w sobie coś złego. Moja podświadomość wręcz krzyczała: powiedz nie, powiedz nie. Jednak jakaś cząstka mojego serca, która uwielbiała tego głupka podpowiadała: tak! Tak! Zgódź się, Ronnie, zgódź.

-Ugh-

-Proszęeee Ron.

-Ja-

-Będzie fajnieee.

-Dobra, Tomlinson, ale stanie się coś złego, a Cię zabiję.

-Och daj spokój niemądra, głupiutka dziewczynko- pstryknął mój nos- wszystko będzie ziampiście.

-Ziampiście?

-Postanowiłem ograniczyć brzydkie słowa. I tak obiecuję, że nic się nie stanie.

Cóż miałam zrobić? Uwierzyłam, zaufałam i nie żałowałam.

**

-Jak udało przekonać Ci się rodziców?- Zapytałam, kiedy szliśmy przez plaże.

-To nie było trudne. Ja jestem u chłopaków, a ty u Perrie.- Już wyszło z tego coś złego. Nie cierpiałam nadużywać zaufania ojca.- Tu chyba będzie idealnie.- Rozejrzałam się, i tak, tam było idealnie. Nie można opisać słowami jak magiczne było tamte miejsce. Słońce odbijające się od tafli wody, motyle latające obok, piasek mieniący się blaskiem promieni i cisza, i spokój. Żadnych ludzi wkoło.

Louis zaczął rozbijać namiot w małym lasku obok plaży, a ja miałam za zadanie zebrać patyki na ognisko. Niby nic trudnego, a co chwila gałęzie wypadały z moich dłoni doprowadzając do tego, że chwytałam nie więcej niż dwie i w taki sposób zanosiłam w wyznaczone miejsce. Żmudna, wyczerpująca praca.

Godzinę później wszystko było już gotowe. Namiot stał rozłożony, ognisko paliło się, a gwiazdy na niebie stawał się, co raz bardziej widoczne. Siedzieliśmy na drewnianych belkach w rękach trzymając patyki, na które nadziane były pianki. Kijek Louisa szturchnął mój.

-Ej!- Oburzyłam się.- Co to miało być?- Tym razem to ja szturchnęłam jego, ale na tym się nie skończyło. Zaczepialiśmy się tak cały czas, dopóki moja słodkość nie wpadła do ogniska i nie dało się jej już uratować.- Zrobiłeś to specjalnie.- Powiedziałam.- Byłeś zazdrosny, że mam większą.

-Chcesz moją?- Zaproponował, ale ja przekręciłam przecząco głową.

-Teraz już nie chcę.

Objął mnie ramieniem i przyciągnął bardziej do siebie.

-Och daj spokój, Ronnie.- Zaśmiał się.- Teraz kąpiel?- Jego brwi zabawie się poruszyły.

Nagle nabrałam obaw. Po co się w ogóle zgadzałam? Po co w ogóle wpisywałam ten głupi punkt na listę? To najgorszy pomysł pod słońcem. Jednak teraz nie było odwrotu.

Skinęłam tyko głową i wstałam razem z Tomlinsonem. Złapał moją kruchą dłoń w swoją i zaczął ciągnąć w stronę wody.

Szatyn ściągnął koszulkę, a ja mogłam zacząć podziwiać jego liczne tatuaże. Szybko wziął się za pozbywanie spodenek i bokserek, i nie czekając ani chwili wbiegł do wody ukazując mi swoje zgrabne, nieopalone pośladki.

-No dalej, kochanie.- Zachęcał mnie, ale ja nadal stałam na brzegu rysując stopą w piachu.- Mam przyjść i Ci pomóc?

-Nie trzeba, poradzę sobie!

Niepewnie odpięłam guzik spodenek i zsunęłam je do kostek, a następnie zdjęłam bluzkę zostając w samej bieliźnie.

-Możesz się odwrócić?!

-Och daj spokój.

-Odwróć się, Lou.- Przewrócił oczami, ale wykonał polecenie. Pozbyłam się reszty nakrycia i zaczęłam powoli zbliżać się do wody. Nie była taka zimna jak myślałam, dlatego po chwili stałam już zanurzona do szyi naprzeciwko chłopaka. Nic nie powiedziałam, ale byłam pewna, że on wie o mojej obecności. Niepewna, co teraz zrobić delikatnie musnęłam dłonią jego umięśnione plecy. Odwrócił się przodem do mnie, a na jego ustach pojawił się leniwy uśmiech. Patrzył prosto w moje oczy z prawdziwą miłością.

Nachylił się w moją stronę jakby chciał mnie pocałować, ale w ostatniej chwili ochlapał mnie.

-Louis!- Pisnęłam, ale również go pochlapałam. Złapał moje nadgarstki i zbliżył mnie do swojego torsu. Nasze nagie klatki piersiowe otarły się o siebie, ale nie czułam zażenowania to było trochę zaczarowane. Księżyc w pełni i połyskująca tafla wodna jak w jakiejś bajcę o wróżkach i księżniczkach.

Jego palce delikatnie badały moją twarz, a dokładniej policzek Sunął nimi od góry do dołu, aż wtargnął na linie ust. Nasz wzrok co chwila jeździł od oczu do warg i tak cały czas.

W końcu przerwał moje czekanie, nachylił się jeszcze bardziej niż było to możliwe i pocałował mnie jakbym była porcelanową lalką. Wplątałam swoje drobniutkie dłonie w jego mokre włosy, a on objął mnie w biodrach nie pozostawiając żadnego wolnego miejsca między naszymi ciałami.

Odsunęliśmy się od siebie tylko na chwile, żeby złapać oddech i nasze usta znów przywarły do siebie, ale tym razem bardziej żarliwie.

-Złap oddech.- Szepnął i nim zdążyłam się zorientować zanurzył się ze mną pod wodę dokańczając tam to, co zaczęliśmy na powierzchni. Zachichotałam tworząc bąbelki, a Lou dołączył do mnie. Jego ręce złapały mnie pod udami i uniosły do góry. Oplotłam go nogami w talii by wygodniej mu było ze mną iść.

Opadłam na miękki, ale zimny piasek, a chłopak zawisł nade mną obdarowując mój dekolt pocałunkami. Woda z jego włosów i twarzy kapała na mnie wywołując lekki chichot. Zaczynałam zachowywać się jak zakochana, głupia czternastolatka, ale w żadnym wypadku nie przeszkadzało mi to.

Swoimi ustami zjechał niżej, na linię brzucha, właśnie tam gdzie miałam największe łaskotki. Zaczęłam się wiercić i śmiać, a on powiększył to zasysając miejsce nad biodrem.

Wrócił do mojej twarzy delikatnie trącając swoim nosem mój, a potem znów zaatakował mnie pocałunkiem.

-Potrzebuję Cię Ronnie.- Jęknął.

Wiem o co mu chodziło i nie miałam żadnych wątpliwości. Ufałam mu, dlatego delikatnie skinęłam głową i upewniłam to kolejny złączeniem naszych ust.

***

Leżeliśmy przy ognisku nakryci jedynie kocem. Opierałam swoją głowę o tors Louisa, a on bawił się moimi włosami. Był już środek nocy, ale żadne z nas nie czuło większego zmęczenia. Lou coś mruknął ale nie byłam pewna co.

-Możesz powtórzyć?- Uniosłam głowę do góry, żeby mieć lepszy widok na jego twarz.

-Kocham Cię, Veronico.

-Kocham Cię, Louisie.

-Patrz spadająca gwiazda.- Podniósł palec do góry i wskazał coś na niebie. Spojrzałam w tamtym kierunku i rzeczywiście ją zauważyłam.- Pomyśl życzenie.

Zamknęłam oczy i tak właśnie zrobiłam.

***2 dni później***

Przetarłam zaspane oczy i przejechałam palcami po poplątanych włosach. Nadal wszystko mnie bolało po przedwczorajszej, niewygodnej nocy w namiocie. Jestem na 100% pewna, że stał on na jakiejś szyszce, która później kuła mnie w dolne partie placów.

Weszłam do kuchni skąd wychodziły nieziemskie zapachy. Nadal nie do końca wybudzona spojrzałam na Tomlinsona, który zmagał się z czymś w garnku.

-Dzień dobry.- Przywitałam się, a chłopak odpowiedział mi tylko, albo aż, uśmiechem pełnym miłości. Od pewnego incydentu wtedy na plaży zdecydowanie pokazujemy sobie za dużo uczuć. Kiedy wczoraj jeszcze przed południem wróciliśmy do domu Sam i Jamesa nie było dlatego postanowiliśmy wziąć wspólny prysznic. Skończyło się na tym, że wyszliśmy po około godzinie zmęczeni przez pocałunki. Potem zjedliśmy romantyczny obiad na tarasie, a na koniec wspólnie przeżyliśmy popołudniową drzemkę w sypialni szatyna. Po przebudzeniu, dwie godziny później nastąpiła seria przytulania, całusów, łaskotek i wygłupów. Zdecydowanie cudowny dzień.- Amy nie ma?

-Kazałem jej przyjść godzinę później, ponieważ stwierdziłem, ze sam ugotuję śniadanie.- Zajrzał do jednej z szafek, gdzie znalazł różne przyprawy.

-Rodzice w pracy?

-Mama na zakupach z przyjaciółką, a James jeszcze śpi.- Odparł przyprawiając potrawę.

-Jest- spojrzałam na zegarek.- 9.15. Myślisz, że wszystko z nim w porządku?

-Ma dzień wolny. Korzysta chłopak.- Odlał wodę do zlewu i przeniósł coś, co miałam zjeść na talerz.- Bardzo głodna?

-Yhym.- Wyjął z kieszeni bandamke i zakrył mi nią oczy.- Co ty robisz?

-Niespodzianka. Otwórz buzię.

-Lou…

-Po prostu ją otwórz, Ronnie.- Westchnęłam zirytowana, ale wykonałam jego prośbę. Chłopak dmuchnął na coś, a po chwili znalazło się to w moich ustach. Ugryzłam to, ale od razu tego pożałowałam.

-Fuu!- Wszystko znalazło się z powrotem na stole.- Co to było?- Odwiązałam przepaskę i spojrzałam na resztę mojego śniadania. Miałam ochotę zwymiotować widząc…

-Ośmiornica. Tak jak chciałaś, kochanie.- Uśmiechnął się figlarnie.

-Już nigdy tego nie tknę.- Odsunęłam talerz jak najdalej.- Kto wymyślił takie paskudztwo?

-A co to za zapachy?- Do kuchni wszedł mój ojciec. Zajrzał mi przez ramię i autentycznie ślinka mu pociekła widząc owoc morza.- Będziesz to jadła?- I nie czekając na moją odpowiedź wziął talerz, czysty widelec i zaczął jeść.

-Co dziś robimy?- Zapytał z pełną buzią.

-My?

-Bądź miły, Lou.- Szepcze do niego.

-Miałem dziś zaplanowane zakupy w supermarkecie z Sam. Przyłączycie się?

-To będzie takie ciekawe.- Mruknął pod nosem tak cicho, że tylko ja to usłyszałam.

-Z chęcią.- Odpowiedziałam za naszą dwójkę za co Lou gniewnie się na mnie spojrzał. Posłałam mu niewinny uśmiech, a gdy tata na chwilę się odwrócił cmoknęłam go w policzek.

-Pójdę się przebrać.- Odeszłam od stołu i pobiegłam na górę.

Znalazłam w szafie biały top i krótkie jeansowe spodenki. Zrzuciłam z siebie piżamę i po włożeniu bielizny ubrania też znalazły się na moim ciele. Rozczesałam włosy stwierdzając, że nie muszę ich jeszcze myć i zebrałam je w kucyka. Przejechałam tuszem po rzęsach i byłam gotowa.

Zeszłam znów na dół gdzie bo hallu w kółko chodził Louis rozmawiając z kimś przez telefon szeptem. Kiedy mnie zobaczył szybko zakończył połączenie, a jego komórka skończyła w tylnej kieszeni.

-Mama już wróciła. Poszła na górę zostawić torby i zaraz zejdzie. Twój tata jest już w samochodzie.- Skinęłam głową jednocześnie zakładając na swoje nogi białe trampki. Samantha dołączyła do nas i poszliśmy do auta.

***W sklepie***

-Louis uważaj.- Ostrzegłam go.- Lou, proszę Cię.- Chłopak nadal mnie nie słuchał tylko nadal jak szalony jeździł wózkiem między półkami. Już nawet dzieci zachowywały się lepiej.

Skręcił w aleję z czekoladami i zaczął po kolei wrzucać wszystkie do koszyka.

-Naprawdę tego potrzebujemy?

-Wyluzuj, skarbie.- Przewróciłam oczami, ale nadal podążałam jego śladami. Skręciliśmy w prawo, gdzie obok win zastaliśmy rodziców. James spojrzał na produkty wybrane przez szatyna i nawet się nie zdziwił. Musiało to zawsze tak wyglądać.

-Macie już wszystko?- Zapytał nas.

-Chyba tak.- Samantha spojrzała na swoją listę, gdzie prawie wszystkie rzeczy były wykreślone.

-Jeszcze ziemniaki.

-Ja się tym zajmę!- I nim zdążyliśmy go zatrzymać, Tomlinson był już w połowię drogi do stoiska z warzywami.

-W tym roku trzeba mu kupić na urodziny smycz.- Odezwała się kobieta.

-Myślałem bardziej o kagańcu.- Cała nasza trójka wybuchła śmiechem.

-To Lou nie miał jeszcze urodzin?

-Nie mówił Ci? Urodził się w Wigilię.- Wytłumaczyła Sam.

-Czyli jeszcze dwudziestodwulatek z niego, co?- Uśmiechnęłam się.

-Och nie Ronnie. Lou w grudniu kończy dwadzieścia cztery lata.- Spojrzałam na nią zdziwiona. Miałam zadać kolejne pytanie, ale szatyn wrócił.

-Mamy już wszystko, możemy wracać.

James zapłacił za zakupy i wróciliśmy do domu. Przebrałam sięw wygodniejszy dres i z laptopem rozłożyłam się na łóżku. Obok siebie posadziłam Theo i nie brakowało mi niczego więcej do szczęścia.

-Tu się ukrywasz.- No tak zapomniałam o nim.

-Hej.- Powiedziałam uśmiechając się.

-Mam coś dla Ciebie.- Zaczął.

-Czemu nie powiedziałeś, że w grudniu kończysz dwadzieścia cztery lata?- Wyraz jego twarzy zmienił się na bardziej zaskoczony i zmieszany.

-A czy to ważne? 24, czy 23?

-Lou…

-Przesadzasz, Ronnie. Szukasz dziury w całym. Brakuję Ci powodów do kłótni? Znów było zbyt idealnie?

-Przepraszam, ja po prostu-

Przerwał mi pocałunkiem. Jego usta były ciepła i już tak znajome. Jednak wiedziałam, że nie jesteśmy w domu sami.

-Przestań, ktoś może wejść.

-I? Niech każdy wie jak bardzo Cię kocham.

I oto jest rozdział 18. Jak Wam się podoba? Dla mnie nie jest taki zły. Wiem, że na razie jest trochę nudno, ale już w następnym rozdziale parę rzeczy się popsuję.

Przypominam o głosowaniu w ankiecie na blog miesiąca luty na stronie http://spis-blogow-1d.blogspot.com/ 

Oprócz tego rozdziału, zostały jeszcze tylko 3 i epilog!