wtorek, 1 kwietnia 2014

Prolog

„Zbuduj swoją historię od początku zostawiając złe wspomnienia trzy kroki za sobą.”

Zamykając pewien rozdział w swoim życiu decydujesz, że już nigdy do niego nie wrócisz. Wszystkie wspomnienia ze złego okresu upychasz gdzieś na samym tyle swojej głowy, by jak najrzadziej o nich myśleć. Postanawiasz napisać swoją historie od nowa ładniejszym pismem z serduszkami nad i. Jesteś pewna, że tym razem wszystko Ci się uda i dążysz do tego z całych sił. Nie dopuszczasz myśli, że tym razem znów coś się schrzani, tylko podnosisz głowę i idziesz prosto nie odwracając się na przeszłość.
Będziesz od nowa uczyć się wszystkiego: uczyć się uśmiechać, śmiać, ufać, zaprzyjaźniać, kochać i żyć.
Ale pewnego dnia wspomnienia, które były trzy kroki za Tobą wyprzedzają Cię, kiedy zatrzymujesz się tylko na chwilę. Uderzają w Ciebie bez ostrzeżenia, a w nocy znów nawiedzają Cię koszmary. I nie wiesz jak to powstrzymać, bo nagle znów stajesz się tylko małą, nic nieznaczącą dziewczynką. Mrówką w wielkim mrowisku, gdzie każdy wykonuję swoją pracę i nie patrzy na Ciebie. Musisz poradzić sobie, ale nie wiesz jak. Ta bezradność Cię wykańcza, a przeszłość co raz bardziej daję o sobie we znaki. Zaburza Twoją teraźniejszość i jeżeli tego nie powstrzymasz odciśnie się na przyszłości.
Lecz kiedy chcesz się obronić, zaatakować to co było kiedyś i wygonić z powrotem gdzieś na krańce umysłu zdajesz sobie sprawę, że tak naprawdę nie chcesz tego. I choć nie wiadomo jak żałośnie to brzmi pozwalasz by wspomnienia pochłonęły Cię, uwięziły. A wiesz dlaczego? Bo zdajesz sobie sprawę, że nie potrafisz bez nich żyć. Bo pośród tych złych, były także dobre. I tęsknisz za nimi. I to wszystko jest sprzeczne. Ale sama jesteś wielkim bałaganem. I ja też nim jestem. I nie przeszkadza mi to, bo polubiłam to.
Dlatego poddałam się, nie walczę, nie bronie się. Daję się porwać w ten wir i czekam na to co przyniesie los.
Mam tylko cichą nadzieję, że wszystko potoczy się inaczej, a historia jak to ma w zwyczaju nie powtórzy się. Mimo tego wszystkiego co przeszłam nie jestem pewna czy dam radę cierpieć po raz drugi, przeżywając znów ten sam koszmar.


„Tak naprawdę budujemy mury, które odgradzają przeszłość z drewna, by w razie czego móc je podpalić ogniem, który wypala nas z tęsknoty za nią”

Ta dam! Miałam dodać późnym wieczorem, ale tata pojechał po mnie do szkoły, zwolnił mnie z angielskiego ("źle" się czułam) i jestem wcześniej w domu! Ominął mnie sprawdzian xD 
Usunęłam zakładkę "pytania" ale za to założyłam konto na ask'u więc zapraszam na: http://ask.fm/zakazanydotyk 
Nie wiem kiedy pojawi się nowy rozdział, ponieważ u mnie w całym bloku wymieniają teraz rury w kuchni i łazience i całe mieszkanie to pobojowisko.
Dziękuję za 88 komentarzy pod epilogiem! Kocham Was <3

26 komentarzy:

  1. Pierwsza!
    Świetny!
    Pisz szybko, czekam!!!

    OdpowiedzUsuń
  2. Świetny .
    Pisz dalej czekam <3

    OdpowiedzUsuń
  3. O bosz <3 cuudo xd
    Mam taką skrytą nadzieję, że Ronnie i Louis będą razem.
    Czekam na next ;3
    Oni się kochają, a przynajmniej Ronnie go kocha.
    Helloł ona wytatułowała sobie jego imie!
    A on ?
    Louis to dupek i powinno się okazać że zerwał kontakt z Elką zaraz po wyjeździe Ronnie!
    Dupek i tyle ;p
    <3

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Niestety Elka jeszcze dużo na miesza i podpowiem tyle, że w rozdziale 1 dowiecie się, że ona i Lou nie zerwali kontaktu :)

      Usuń
  4. czekam niecierpliwie na chapter number ONE!!!! ;) :)

    zapraszam też do mnie:
    onedirection1d-pain-and-payne.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
  5. cudny , cudny , cudny <3

    OdpowiedzUsuń
  6. Cudny !!! Mam nadzieje ze bedzue silna i niezalezna i pokaze lou ci stracil zdeadzajac ja a co do 1 rozdzialu mam nadzueje zw jednak dasz rade go szybko napisac
    lofffffki !!! <3

    OdpowiedzUsuń
  7. OMG! Nie mogę doczekać się 1 rozdziału naivskzbs

    OdpowiedzUsuń
  8. Kocham to
    Dodaj szybko 1 rozdzial
    Juz nie moge sie doczekac <333

    OdpowiedzUsuń
  9. Nic dodać nic ująć... poprostu ideał...Kocham twój styl pisania!... jest taki PROFESJONALNY xD

    Julianna ;*

    OdpowiedzUsuń
  10. AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA, bosz jaka podjara, jakie to piękne. Czytałam to kilka razy by sobie to wszystko poukładać, a po głowie walało mi się jedno: Chcę taki talent pisarski i takie pomysły. To jest uh... nawet nie wiem jak to nazwać.... niewyobrażalnie cudowne i pomysłowe. Nie mogę po prostu uwierzyć, że można tak dobrze pisać. To tyle co do twojego talentu, a co do historii Ronnie to z jednej strony chciałabym by z nim była, a z drugiej to jak ją znowu skrzywdzi lub ona będzie płakała to zwariuje, ona już za dużo przez niego wycierpiała i to takie...nie fair....

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Oh kochanie jak ja uwielbiam czytać Twoje komentarze. Zawsze wywołują szeroki uśmiech na mojej twarzy <3 Dziękuję Ci za nie <3

      Usuń
  11. Suuuperr ! nie mogę się doczekać rozdziałów , i jak w końcu pierwszy raz sie spotkają po tym wszystkim !! ah czekam na next <3

    OdpowiedzUsuń
  12. Kocham twojego bloga. Nie moge sie doczekac rozdzialu . Zapraszam do mnie theeternalkids.com

    OdpowiedzUsuń
  13. Zostałaś nominowana do LBA!
    Więcej szczegółów na: http://psihateyou-harry-styles-fanfiction.blogspot.com/p/lba.html

    OdpowiedzUsuń
  14. Sratatatatatata!!! Jeee!!!! Jest prolog! Kocham, po prostu kocham to! Wszystko, co piszesz jest święte ! ;3

    OdpowiedzUsuń
  15. Super ! Czekm na rozdział <3

    OdpowiedzUsuń
  16. Prolog jest mega zajebisty już nie mogę sie doczekać rozdziału ;p weny i buziole ;**
    p.s. zostałaś nominowana do Libster Awards pytania u mnie w zakładce:
    http://we-found-love-in-a-hopelessplace.blogspot.com/

    OdpowiedzUsuń
  17. Rany myślałam, że się rozrycze czytając ten prolog. Sama nie wiem czemu.
    Uwielbiam sposób w jaki opisujesz wszystko, najbardziej jakieś wspomnienia np. ten list. Był taki piękny ^.^
    Czekam na kolejne rozdziały ;*

    OdpowiedzUsuń